Onverwachts naar Trinidad

Ik heb een hele bijzondere week gehad. Ik moest onverwachts naar Trinidad om mijn visum voor Suriname te vernieuwen. Het zendingskantoor heeft het me niet echt op tijd laten weten waardoor ik dus niet echt mijn spullen kon inpakken. Ik zat dus plotseling met alle departing elders in Trinidad. Ik voelde me toch wel een beetje raar omdat ik wist dat ik ook in 6 weken naar huis zal gaan. Elder Swart, Elder Holtz, Elder Mecham en Elder Schroath gingen allemaal terug naar huis. Een paar van die Elders spraken alleen over thuis en dat maakte het voor mij ook een beetje moeilijk om niet aan thuis te denken.

Uiteindelijk kreeg ik een bericht van President Gamiette dat mijn nieuwe collega die avond in Trinidad aan zou komen en dat ik hem mocht gaan ophalen. Rond 10 uur in de avond reden President Gamiette, de APs en ik naar het vliegveld in Trinidad. Daar stonden we bijna 3 uur te wachten omdat de marechaussee hem niet het land in wilde laten. Toen hij er eindelijk uitkwam zag hij er zo bang uit. Hij was aan het trillen. Hij zei dat hij de mensen in Trinidad niet kon verstaan en wist niet helemaal wat ze van hem verwachtte. Het was best wel een beetje grappig om dit te zien. Gelukkig is toch alles goed voor hem gegaan.

Hij heet Elder Freeman en komt uit Blackfoot, Idaho. Hij is 19 jaar oud en is heel z'n leven lid van de kerk. We zijn samen terug naar Suriname gevlogen en werden gelijk naar Nickerie gebracht dat zo'n 200 km van Paramaribo vandaan is. We begonnen gelijk hard te werken en ik moet eerlijk zeggen dat de eerst paar dagen op de fiets best wel moeilijk waren nadat ik 6 maanden in een auto heb gezeten. Ik kon gelijk opmerken dat de mensen hier in Nickerie een andere denkwijze hebben dan in de stad. Van 2 tot 5.30 uur is alles dood. Er is geen hond op straat. Als je rond die tijd geen afspraken hebt, zit je op je fiets en rijdt rondjes om Nickerie. De mensen slapen hier gewoon rond die tijd. oh...en als je ze wakker maakt worden ze boos. Ik zorg er dus voor dat we rond die tijd altijd afspraken hebben. Elder Freeman doet erg z'n best. Het is gewoon voor hem een beetje moeilijk omdat hij nog niet echt Nederlands spreekt. Het zal hem wel lukken.

Maar goed, Zondag kwamen we naar de kerk. Er was om 9 uur nog niemand (de kerk begint om 10 uur.) Ik stapte binnen en werd gegroet door een plas "geel water" (ik wil liever niet weten wat het was). Toen wij het hadden opgeruimd, was het al bijna half 10. Rond die tijd kwam ook Broeder Fisher, die de leiding heeft. Hij begon dingen voor te bereiden voor de vergadering, die om 10 uur zou beginnen. Om 10.05 was er nog niemand. Om 10.15uur was er een zuster met twee kinderen. We begonnen de dienst met 9 mensen waarvan 4 zendelingen waren en 2 volwassen. Ik hoop niet dat dat normaal is, maar de tijd zal het leren.

De Heer heeft ons wel laten zien dat Hij ons zal leiden. Elder Freeman en ik waren opzoek naar een meisje die was weggelopen van huis en niet meer naar de kerk komt. Ik had haar maar één keer in de stad gezien en wist niet eens meer wie ze was. Zondag middag zaten we na de kerk op de fiets en fietsten langs een winkel en zagen een meisje en blijkbaar haar vriend bij die winkel staan. Zoals ik altijd doe, zei ik "hallo" en ging door. Op eens zagen wij een onderzoeker op zijn brommer om de hoek komen en naar de winkel rijden. Iets zei me om hem te groeten en dus draaide ik om en fietste naar de winkel. Toen ik daar aankwam was hij al zo goed als weg en stopte ik vlak voor dat meisje die mij aankeek. Toen op eens kwam de naam Jennifer in mij op (de naam van de jonge dame die wij zochten) en ik zei,"Hey, jij bent toch Jennifer?" Ze zei, "ja". We hadden haar dus gevonden. Ik weet zeker dat dat niet mijn doen was maar dat de Heer ons heeft geholpen. We hadden haar nooit alleen kunnen vinden. De Heer heeft mij daardoor laten zien dat hij weet wie ons nodig heeft en dat ik mijn vertrouwen op Hem kan leggen.

Ik ben dankbaar voor zulke ervaringen en dat ik deze laatste 6 weken nog hard kan werken. Ik weet dat de Heer mij zal leiden en ook jullie zal leiden als wij Hem vragen.

Bedankt voor jullie gebeden.

Liefs, Jeff